Wedyjska koncepcja czasu #10 Kali-juga. Ostatni...
Wedyjska koncepcja czasu #10 Kali-juga. Ostatni okrutny wiek.
Co to jest Kali-juga?
Kali to ostatnia i najbardziej okrutna epoka w dziejach Ziemi według wedyjskich ksiąg. Nacechowana jest postępującą destrukcją oraz demoralizacją człowieka – to epoka strachu i ciemnoty. Stanowi czwartą część pełnego cyklu mahajugi i zarazem jest jego najkrótszym etapem. Jej czas trwania to 432 000 lat ziemskich, w których zapanuje chaos, deprawacja, strach i duchowa ciemność.
Trzy wcześniejsze epoki przedstawiają się następująco: w Satja-judze życie ludzkie trwało do stu tysięcy lat; w Dwapara-judze – około dziesięciu tysięcy lat; w Treta-judze – do tysiąca lat, natomiast w Kali-judze jest to już mniej niż sto lat. Potwierdzenia tak długiego życia można szukać nawet w chrześcijańskim Piśmie Świętym, gdzie mowa o Hiobie, który żył prawie tysiąc lat. Jak wiadomo, Hiob żył w wieku poprzedzającym Kali, czyli w Treta-judze.
Skąd pochodzi nazwa i co oznacza?
Nazwa „Kali” jest jednym z imion bogini Parwati. Według Wed jest ona małżonką boga Sziwy, boga zniszczenia. W znaczeniu mistycznym uosabia żeńską energię, bez której Sziwa nie mógłby działać. Bogini Kali, czyli Parwati, przedstawiana jest w sposób symbolizujący destrukcyjny charakter tego okresu, nazywanego również „żelaznym”, a więc twardym, zimnym i nieubłaganym. Jest to wiek, w którym panuje strach, bezbożność oraz zanika miłosierdzie i współczucie.
Kiedy się zaczęła epoka Kali-jugi?
Co zapoczątkowało epokę Kali? Wedy podają, że początki tej epoki wiążą się z upadkiem braminów – w zachodnim świecie odpowiednikiem tego określenia są kapłani i duchowi przewodnicy nazywani również „guru”.
Za symboliczny początek Kali-jugi uważa się moment, w którym na tron wstąpił Maharadża Parikshit. Wówczas zazdrosny syn jednego z braminów rzucił na niego klątwę. To zdarzenie uznaje się za znak nadejścia Kali-jugi, gdyż niesłuszna klątwa rzucona na mądrego i pobożnego władcę wskazywała na postępującą degradację braminów. Cesarz Parikshit, znając Wedy, nie przeciwstawił się klątwie, świadomy, że jest to pierwszy symptom nadchodzącej epoki upadku.
Czym charakteryzuje się wiek Kali?
Pradawni mędrcy, posiadający wgląd w przyszłość, przeanalizowali cechy ludzi żyjących w epoce Kali. Przewidzieli, że życie ludzkie będzie krótkie – nie przekroczy stu lat. Przewidzieli degradację charakteru, jak też zderegulowany tryb życia, przejadanie się, nadużywanie zmysłowych przyjemności, pośpiech i uzależnienia, które skrócą długość życia. Epoka Kali opisana przez nich, to kłótnie, wojny, chaos, depresje wynikające z niepokojów. To deficyt zrozumienia, miłosierdzia i potwornego cynizmu.
W epoce Kali społeczeństwa stają się podatne na ideologie i manipulacje polityczne. Rozkwita kultura zmysłowej rozrywki: kluby, hazard, alkohol, destrukcyjne towarzystwo. Promuje się życie chwilą, używki i płytkie rozrywki, które nie wzmacniają wartości wyższych. Powszechne stają się oszustwa, kradzieże i konflikty. Pojawiają się ludzie bez skrupułów, tworzący nowe, własne „religie”. Rodzina traci dawną spójność. Dominującym modelem życia staje się materialne zadowalanie zmysłów. Chaos, lęki i niepokoje narastają i są podsycane przez media. Pojawiają się mozaiki narodowościowe, między którymi dochodzi do konfliktów. Poziom życia duchowego trudno jest podnieść, a wręcz duchowość zanika. Powstają łatwo konflikty, wojny zimne i gorące.
Czy zauważyliście, że coraz częściej ludzie podejmują decyzje pod wpływem emocji i chwili?
Ludzie nie potrafią już przyjąć pokory ani żyć w pokorze. Nie rozumieją, że wydarzenia w ich życiu są konsekwencją karmy, dlatego nakręcają się spiralą złości i próbują na własną rękę wymierzać sprawiedliwość. To epoka, gdzie decyzje podejmowane są pod wpływem emocji. Epoka, w której brakuje szacunku dla ludzi, zwierząt i przyrody. Ogrom ludzi już nie zdaje sobie sprawy, że każde działanie niesie konsekwencje nie tylko prawne, lecz szczególnie duchowe. Nie licząc się z karą świecką ludzie nie zdają sobie sprawy, że nikt nie ujdzie karze boskiej. Wedy mówią, że to jest właśnie karma i ona nigdy nie zniknie.
Ludzi w epoce Kali cechuje lenistwo, dotyka zarówno sfery materialnej, jak i duchowej. Nie chcą już poznawać ani odkrywać kim jesteśmy i co jest najwyższą prawdą. Systemy kształcenia pomijają rozwój duchowy człowieka, co pozbawia ich odnajdywania drogi do samorealizacji. Wartości duchowe są deprecjonowane i ośmieszane, co sprzyja manipulacjom, powstawaniu sekt, działalności fałszywych „guru”, złych nauczycieli i różnych samozwańczych przewodników duchowych.
W poprzednich epokach: Satja, Treta i Dwapara, przywódcy stali na straży wiary w Boga. Dzisiejsi przywódcy, są przeciwni szerzeniu Jego Chwały, a właściwie zaprzeczają jego istnieniu. Mało kto pamięta, że twory świata materialnego są nietrwałe, a jedynie duchowe królestwo Boga oferuje wieczność, wiedzę i szczęście. A jednak, mnożą się ludzie mało inteligentni, dający się zwieść pozorom i myślących, że to co jest tu i teraz jest prawdziwe i: jedynie istniejące. A jedyne i nieprzemijające jest królestwo Boga. Wedy mówią, że dla tych, którzy nie upadają na duchu i dbają o rozwój duchowy, Najwyższa Osoba zstępuje od czasu do czasu z niebiańskich krain, objawiając im swą łaskę.
Dlaczego ta epoka należy do bogini Kali?
Sama Bogini Kali przedstawiana jest w sposób przerażający, lecz nie dlatego, że jest „zła”, a dlatego, że symbolizuje najbardziej radykalną formę boskiej energii – tę, która niszczy iluzję, ego, niewiedzę i zło. Jej wygląd jest pełen głębokiej symboliki, którą często błędnie interpretuje się dosłownie. Jakie są najważniejsze powody, dla których Kali przedstawiana jest w tak drastyczny sposób:
Powód pierwszy: niszczy zło i ego – dlatego wygląda groźnie. Kali symbolizuje potęgę, która niszczy demony, zarówno zewnętrzne (zło w świecie), jak i wewnętrzne (ego, pychę, ignorancję). Jej przerażająca postać jest więc ostrzeżeniem dla sił ciemności, nie dla ludzi o czystym sercu.
Powód drugi: jej wygląd ma odstraszać zło, a nie ludzi. Kali bywa przedstawiana z: rozwianymi włosami, wysuniętym językiem, ostrymi zębami, naszyjnikiem z czaszek lub głów demonów, pasem z rąk pokonanych przeciwników, mieczem i odciętą głową demona w dłoni. To atrybuty wojowniczki, nie okrutnej bogini. Jej zadanie to walka z ciemnością i oczyszczanie świata.
Powód trzeci: symbolizuje siłę czasu – „Kali” i „Kala”. W sanskrycie kala oznacza „czas”. Czas wszystko: stwarza, podtrzymuje, niszczy. Dlatego Kali ma wizerunek, który ukazuje nieuchronność przemijania i końca wszystkiego, co materialne. To, co dla ego wydaje się straszne, jest naturalnym rytmem wszechświata.
Powód czwarty: symbolizuje wolność od iluzji. Jej nagość (w wielu wizerunkach) oznacza: prawdę, brak ułudy, wolność od materialnych więzów. A wysunięty język symbolizuje: wstyd ludzkości wobec jej niewiedzy, zawstydzenie po zniszczeniu demonów, pokorę po wielkiej mocy, którą objawiła.
Powód piąty: tańcząc na ciele Śiwy uczy pokory. Często przedstawiana jest, jak tańczy na ciele Śiwy. Legenda głosi, że po pokonaniu demonów wpadła w tak potężny taniec, iż mogła zniszczyć cały wszechświat. Aby ją zatrzymać, Śiwa położył się pod jej stopami. Kali zdała sobie sprawę, że mogłaby zranić ukochanego – i w tym momencie uspokoiła się. To symbol: opanowania gniewu, zwycięstwa współczucia nad niszczycielską siłą, równowagi między energią męską i żeńską.
Powód szósty: straszna dla iluzji, kochająca dla oddanych. W tradycji hinduistycznej mówi się, że: „Kali jest przerażająca dla demonów, lecz matczyna dla swoich dzieci”. Dla osób szukających prawdy i duchowości jest opiekunką i matką, która chroni, oczyszcza i uwalnia. To są przyczyny dla których Kali ma przerażający wizerunek. To niszczycielka zła i iluzji, jest uosobieniem czasu i przemijania, siłą, która obala fałsz i ego, opiekunką chroniącą przed ciemnością. Dla ludzi prawych nie jest groźna — jest matką, która stoi pomiędzy nimi a wszelkim złem.
Jak zakończy się epoka Kali-juga i czy istnieje ratunek?
Epoka Kali jest tak zapętlona w kłamstwa i kłamliwe hasła, i tak zawikłana w filozoficzne spekulacje, iż trudno sobie wyobrazić sposób na wyjście z tego „gordyjskiego węzła”. Wedy wskazują drogę ratunku, a nawet złamanie wrogości, jaka powstała wśród ludzkości w tej okrutnej epoce Kali. Wystarczy tworzenie przestrzeni czystości, praktykowanie prawdy oraz intonowanie mantr i świętych imion Najwyższej Osoby. To, według ksiąg wedyjskich, jest najprostszym i najskuteczniejszym sposobem na ustąpienie zła.
Opracowano na podstawie Księgi „Śrimad Bhagavatam”.
Dodaj komentarz